Blinde vlek
Onlangs zag ik de kop van een artikel voorbij komen: Ontslag kan als een rouwproces voelen. ‘Wie was ik zonder die baan?’ Vooral die laatste vraag bleef me bij.
Twee jaar geleden sloot ik de deuren van het kantoor en liet ik niet alleen mijn collega’s achter, maar ook mijn rol als manager. Sinds 1990 heb ik leidinggevende functies gehad, in vaste dienst en als interimmanager, en nu koos ik een ander pad.
Al snel begon ik aan mijn opleidingen tot mindtrainer en tot ritueelbegeleider. Tijdens mijn opleiding tot ritueelbegeleider ben ik intensief met mijn eigen rouwprocessen bezig geweest, maar het afscheid nemen van mijn rol als manager was een blinde vlek.
Die rol paste me namelijk jarenlang als een warme, comfortabele jas. En die jas aan de kapstok hangen en nooit meer aandoen, was een enorme stap. Wat ik lange tijd niet doorhad, was dat ik mezelf opnieuw moest uitvinden.
Wat wil ik nou precies, waar ben ik van? En al die zekerheden van een vaste baan die ik los moest laten. Ik was me de eerste periode erg bewust van het gemis van mijn collega’s, dat was toch een soort van familie. Maar dat ik moest rouwen om het loslaten van mijn rol, heb ik de laatste maanden pas door.
Eerlijk gezegd had ik daardoor te weinig focus en richting. Gaandeweg is dat veranderd en weet ik waar ik aan wil bijdragen: bewustwording vergroten bij leiders hoe zij mindful en met compassie kunnen leiden. En aandacht besteden aan rouw en verlies in organisaties. Daar gaat mijn hart van kloppen!
En het bijzondere is dat toen ik erkende dat ik rouwde, dit verwerkt kon worden. Deze ervaring sterkt me in mijn missie om ‘rouw en verlies op de werkvloer’ handen en voeten te geven. Zodat wat er onbewust leeft en invloed heeft, bewust aandacht krijgt!
