Soms overkomt een collega iets vreselijks, het overlijden van een partner, het verlies van een kind, een echtscheiding of ontslag. Misschien heb je zelf een ingrijpende situatie meegemaakt.

En dan is steun vanuit je organisatie, van je collega’s zo belangrijk.

Het is zo fijn als iemand je opbelt en vraagt hoe het met je gaat. Of naar je toekomt en in het ongemak stamelt: gecondoleerd. Of zegt dat hij niet weet wat hij moet zeggen, er geen woorden voor heeft.

Alles beter dan niets, dan de oorverdovende stilte. Waarin het eigen ongemak met de situatie er voor zorgt dat er geen contact wordt gezocht met degene die verdriet heeft. En je diegene in de kou laat staan.

Ik herinner me vrij precies wie me ruim 9 jaar geleden condoleerde na het overlijden van mijn beste vriendin. En wie dat niet deed. Ik werd soms totaal verrast door wie er wel en niet naar me toekwamen. En ik neem het niemand kwalijk, ik begrijp dat ongemak.

Zelf moet ik ook elke keer een drempel over om naar iemand toe te stappen, iemand op te bellen als er iets ingrijpends gebeurd is.

En er zijn meer manieren om je betrokkenheid te uiten als je direct persoonlijk contact te spannend vindt. Koop een mooi kaartje en schrijf een persoonlijke boodschap. Elk gebaar met aandacht heeft impact.

Voor leidinggevenden geldt dat je hier mee moet (leren) omgaan; het hoort bij je rol en verantwoordelijkheid om oprechte aandacht te tonen voor je medewerker. Neem tijd voor een kop koffie en als je niet weet wat je moet zeggen: luister. En luister. En luister. En niet 1 keer, maar met regelmaat.

Kun je daarbij hulp gebruiken? Laat het me weten, het is mijn missie om hierbij ondersteuning te bieden https://www.inekeleemans.nl/een-bakje-troost/

#bakjetroost #rouwophetwerk